- τετραλογία
- Ονομάστηκε τ. από τους αρχαίους Έλληνες η σύσταση ή ενότητα 4 λόγων ή διαλόγων. Η λέξη λόγος σημαίνει και τον μύθο ή την υπόθεση του δράματος. Γι’ αυτό τ. είναι η σύσταση 4 δραμάτων, από τα οποία τα 3 πρώτα είναι τραγωδίες και το τέταρτο σατυρικό δράμα. Οι 3 τραγωδίες ξεχωριστά αποτελούσαν την τριλογία, τα 4 δράματα μαζί, την τετραλογία. Η διδασκαλία των αρχαίων δραμάτων στο θέατρο είχε αγωνιστικό χαρακτήρα. Κάθε δραματικός ποιητής όφειλε να διδάξει την τ. του και στο τέλος, επιτροπή έδινε τα βραβεία. Του Αισχύλου τα 4 δράματα ήταν του ίδιου μύθου και αποτελούσαν ενότητα. Ο Σοφοκλής έλυσε την ενότητα των δραμάτων της τ. και συνέθεσε αυτά από διαφορετικούς μύθους. Η τ. είναι το μεγαλοπρεπέστερο επινόημα της δραματικής τέχνης, γιατί ο ποιητής μπορούσε να πραγματεύεται μεγάλες και σπουδαίες υποθέσεις. Ο Αισχύλος με τις τ. ζητούσε να αποδείξει την επίδραση της Ειμαρμένης στα πάθη και στις πράξεις των ανθρώπων και να αισθητοποιήσει, ότι το αμάρτημα των γονιών επιδρά και στη δεύτερη και στην τρίτη γενιά. Από τις τραγωδίες του Αισχύλου, που σώθηκαν γνωρίζουμε σε ποιες τριλογίες ή τ. ανήκε η καθεμιά, όπως π.χ. ο Προμηθεύς δεσμώτης ήταν η μόνη τραγωδία της τριλογίας Προμηθεύς πυροφόρος και Προμηθεύς λυόμενος. Επίσης οι Επτά επί Θήβας είναι γ’ τραγωδία της τ., την οποία αποτελούσαν ο Λάιος, ο Οιδίπους και το σατυρικό δράμα η Σφιγξ. Την ενότητα της τ. έλυσαν, όπως είπαμε, ο Ευριπίδης και ο Σοφοκλής. Με τις τ. οι θησαυροί της δραματικής ποίησης αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Από τον Θέσπη (536 π.Χ.) μέχρι τον Ποσείδιππο (250 π.Χ.) άκμασαν 150 δραματικοί ποιητές, οι οποίοι ποίησαν 3.350 δράματα (1.468 τραγωδίες και 1.882 κωμωδίες). Αλλά από τον πλουσιότατο αυτό θησαυρό περισώθηκαν ακέραιες μόνο 32 τραγωδίες, 7 του Αισχύλου, 7 του Σοφοκλή και 18 του Ευριπίδη. Ακόμα ένα σατυρικό δράμα του Ευριπίδη και ένα του Σοφοκλή. Σε τ. κατέταξαν επίσης τα συγγράμματα περί φυσικής του Δημόκριτου καθώς και 12 πλαστά γυμνάσματα δικών, του ρήτορα Αντιφόντα. Τέλος και οι διάλογοι του Πλάτωνα κατατάχθηκαν σε τριλογίες και τετραλογίες.
* * *η, ΝΑ1. ομάδα από τέσσερα δραματικά έργα, δηλ. τρεις τραγωδίες και ένα σατυρικό δράμα που διδάσκονταν παράλληλα σε δραματικό αγώνα για απόκτηση βραβείου κατά τα μεγάλα Διονύσια2. άθροισμα τεσσάρων πλατωνικών διαλόγωννεοελλ.φρ. «τετραλογία τού Φαλό»ιατρ. συγγενής διαμαρτία διαπλάσεως τής καρδιάς, κυανωτική καρδιοπάθεια που χαρακτηρίζεται από μεσοκοιλιακή επικοινωνία, υπερτροφία τής δεξιάς κοιλίας, στένωση τής πνευμονικής αρτηρίας και δεξιά παρεκτόπιση τής αορτής.[ΕΤΥΜΟΛ. < τετρ(α)-* + -λογία (< -λογος < λόγος), πρβλ. τρι-λογία. Η λ., ως ιατρ. όρος τής Νέας Ελληνικής, είναι αντιδάνεια, πρβλ. γαλλ. tetralogie de Fallot, από το όν. τού Γάλλου φυσικού που τήν περιέγραψε για πρώτη φορά].
Dictionary of Greek. 2013.